Lekker in de zon

Het begon allemaal tijdens een drankje. Ah shit, eerste zin en de alcohol zit er al in. Oke overnieuw. Stefanie en ik kennen elkaar al 20 jaar. De eerste keer dat we samen naar het buitenland gingen was naar zuid Frankrijk. Jaren geleden. Daar hadden we het bij gelaten. Tegenwoordig doen we weer kleine tripjes. Van 6 dagen maximaal. Zoals IJsland of 4 dagen Letland. Of waren het er 5? Ik heb geen idee, denk dat ik er nog een kater van heb. Conclusie; van Stefanie krijg ik hoofdpijn. En zij van mij. Dus lang met elkaar op pad gaan is voor niemand goed. Zo ging Stefanie 9 maanden lang op reis. Een rondje om de wereld werd het. Ik natuurlijk zwaar jaloers. Meeten was het plan. Ergens. Samen ergens hoofdpijn krijgen. Maar het kwam er niet van. Nu is ze al weer een tijdje terug in NL en gaat ze een maandje naar Costa Rica. Ik werd ook uitgenodigd. Ze zei er wel bij; “Sil, gewoon een weekje hoor, langer trek ik je niet ;-)” Mijn eerste keuze lag bij Iran maar door omstandigheden gaat dat de komende maanden niet lukken. Costa Rica is een goede tweede.

Randy, mijn beste vriendje die ik nog maar zelden zie, oke hij woont in Portugal, zit eind januari met zijn vriendin in de USA. Waarom zou ik niet via Miami vliegen naar Costa Rica? en dus Randy ook even opzoeken?! Een aantal jaar geleden woonde hij in Los Angeles. Toen zocht ik hem op. Daarna zocht hij mij weer op in Honolulu. Dus nu is het weer mijn beurt. Miami wordt het dus! Even wachten tot de KLM werelddealweken zijn en tjakka! Voor 634,44 euro vlieg ik naar Miami en terug vanaf San Jose - Costa Rica. Beiden rechtstreekse vluchten met de KLM. Het enige wat ik dus nog moet doen is een vlucht boeken van Miami naar San Jose. Maar pas als ik Randy zat ben ;-)

Zo prettig dat je niks vast legt en dus kunt gaan en staan waar je wil en wanneer je wil. Het enige wat vast ligt is dat ik eind februari in Costa Rica moet zijn omdat mijn vlucht dan terug naar huis gaat. En geloof mij, die wil ik niet missen. Het leven van een traveller is niet altijd even leuk. Ik heb namelijk het aller-aller-leukste vriendje thuis zitten. Het blijft altijd zo moeilijk voor mij om afscheid te nemen. Ik ben dan zo een zacht eitje. Tranen gaan over mijn wangen. Denkend: Wil ik dit echt? Een maandje zonder hem?? Ik heb zelfs nog aangeboden om zijn vliegticket te betalen als hij mee zou gaan, maar wat denk je?! Hij zei dat hij moest werken. En ik maar denken: wat is dat? Werken? Klinkt als een vies woord ;-)

Inmiddels ben ik met Stefanie in Costa Rica. De zon schijnt, we zijn vrolijk en hebben er zin in. Ik had het zo gepland dat ik rond dezelfde tijd in Costa Rica aankwam als Steef. Zij was een uur eerder geland dan ik en stond buiten op mij te wachten. Met allemaal irritante taxironselaars om haar heen. Ik ben niet lomp, maar ik loop dwars door ze heen als het moet. Zoals ik al eerder zei; ik word niet blij van vliegen. Mijn hoofd staat op onweer en dan komen er bij elke stap die je zet 3 kereltjes op je af om je een dure rit aan te smeren. Na 10 stappen had ik al zin om eentje op zijn bek te slaan. Ben benieuwd wat er was gebeurd als ik nog 10 stappen had gezet. Mijn redding was: WIFI! Want wat doe je met WiFi? Juist: Een Uber bestellen! Binnen 1 minuut stond die voor onze neus en konden we instappen en waren mijn handjes nog heel ;-) geen last van gescheurde nageltjes enzo.
Steef moe, ik moe, en als we beiden een knop konden indrukken waardoor we beiden binnen 1 seconde thuis is bed lagen bij onze vriendjes, hadden we het beiden gedaan. Maar we zijn beiden ervaren en weten dat wij na een goede nachtrust de volgende dag weer fris en fruitig zijn en zin hebben in onze trip! (-;

Extra info: Je hoeft het niet te geloven, maar ik heb nog geen druppel alcohol gehad! Dry something.