Peru 2014

Galapagos Eilanden en Machu Picchu

Aankomst op het vliegveldje van Galapagos. Dat ligt op een klein droog eilandje. Je gaat van het vliegveld met de bus naar de boot. Dan met de boot naar het volgende eiland om daar weer een andere bus te pakken die ons naar de stad brengt. Dat ritje duurt bijna een uurtje en je ziet het landschap steeds groener worden. Zo mooi om te zien.

Wij sliepen drie nachten op Santa Cruz. Dat is het "hoofd" eiland. We zagen direct al de gekleurde kreeftjes, en een dikke vette leguaan. Wel leuk al die beestjes.

De volgende dag hebben Brigitte en ik een toertje over het eiland gedaan. We begonnen bij de schildpadden. Jeetje ik wist niet dat schildpadden zo groot konden worden. Onze gids vertelde dat de schildpadden wel 200 jaar oud kunnen worden. Ook wegen sommigen wel bijna 300 kilogram. Ongelooflijk!
Daarna hebben we wat kraters bekeken van vulkanen. Helaas hadden Brigitte en ik de pech dat het bewolkt was. Ook wilden we gaan genieten van het uitzicht op de hoogste berg van het eiland. Dikke pech, niks te zien omdat het dus zo bewolkt was.

Dan maar naar een strand waar je wel lekker weer had. Eerst een pokke stuk lopen, ja lui zijn wij nog steeds, onze gids kon ons er namelijk niet afzetten met de jeep. Na een lange wandeling kwamen wij bij een mooi strandje en een lagune. Nog weer wat beestjes gezien. Ik ben niet zo van de biologie. Een vogel is voor mij een vogel en een vis is voor mij een vis. Maar als ik een beestje zie met mooie felle kleuren ben ik blij :-)

De volgende dag hebben we mountainbikes gehuurd en wat rond gefietst. Dat is wel een aanradertje. Het is stukken goedkoper dan toertjes boeken.

Na vier dagen weer terug naar het vaste land van Ecuador. We vliegen op Guayaquil. Iedereen die we spreken raad ons af om daar te blijven. Het zou gevaarlijk zijn voor toeristen. Dus noemen wij het KwadeKill.

In KwadeKill aangekomen hebben we een bus gepakt naar Peru. De bus naar Lima was al weg dus hebben wij eentje gepakt naar Piura. De rit zou ongeveer 10 uur duren. De prijs was 20 US dollar per persoon. Wij durfden geen verwachtingen van de bus te hebben. Toen de bus aan kwam gaven wij elkaar een high-five. Zo blij waren wij. Het was een dubbeldekker en onderin was een luxe klasse waar wij zaten. Business class stoelen die heerlijk zaten. We kregen zelfs eten en drinken.
's Nachts werden wij wakker gemaakt om weer wat stempels in ons paspoort te verzamelen. Gelukkig verliep dat zonder problemen en kwamen we rond 6 uur in de ochtend aan in Piura. We hadden allebei niet de behoefte om daar een nacht te blijven. Op zoek naar een goedkope ticket naar Lima. Vliegtuig of bus. Vliegtuig te duur, dus werd het de bus. Helaas ging die bus pas 10 uur later dus moesten wij onze tijd doden in Piura. Gelukkig hadden ze daar een luxe winkelcentrum waar een Starbucks zat. Daar konden we ons opfrissen en de ene koffie na de andere drinken. Na dat chillen zijn we met de taxi terug gegaan naar het busstationnetje. Die gele taxi's zijn zo klein en krakkemikkig dat ze in NL de APK nooit zullen halen. Sterker nog, ze zouden de winter in Nederland nooit overleven!

De busrit naar Lima duurde wel 17 uur. De bus was goed en de stoelen zaten lekker, maar na 17 uur was ik er helemaal klaar mee! Toen wij aankwamen in Lima hebben wij direct een vliegticket geboekt naar Cusco (Machu Pucchu) omdat wij beiden geen zin meer hadden in zo een lange busrit. Goed kunnen sparen is dus echt een must als je wat meer comfort wilt ;-)

Aankomst is Cusco was echt slecht. Op het vliegveld valt bijna iedereen je lastig met "taxi taxi?" En "Machu Picchu Machu Picchu?" Toch even een betrouwbaar uitziend vrouwtje uit laten praten en kijken wat ze te bieden heeft en voor welke prijzen. Jemig wat een oplichters! Natuurlijk, naar Machu Picchu gaan is duur, maar zo duur?! Toch maar gebruik gemaakt van haar diensten door een taxi van haar te nemen. Oke, drie keer zo veel betaald, ongeveer 7 euro, dus voor onze begrippen niet veel maar het gaat om het principe. Toen we wegreden bij het vliegveld vroeg hij nog meer geld. Toen we dat terrein afreden werden we staande gehouden door de politie. Hij moest zijn taxivergunning laten zien en zijn papieren van de auto, maar ja, dat wilde hij natuurlijk niet dus wat doet hij? Juist, hij geeft gas en smeert hem gewoon! Mafkees.
Toen hij ons afzette bij het hostel vroeg hij om een fooi. Echt zo grappig! De brutale aap.

Ik ben gewend als je in een hostel zit dat het personeel heel vriendelijk en behulpzaam is. Vooral met informatie geven waar je naar toe moet en wat vooral niet.
Wij komen het hostel in, checken in en zeggen dat wij de volgende dag naar Machu Pucchu willen. De man van het hostel geeft ons een hele show. Het zou allemaal niet kunnen, de treinen zouden vol zitten, er zou geen plek meer zijn en allerlei onzin, maar hij, oh hij was onze vriend en zou ons voor 250 dollar naar Machu Picchu kunnen brengen.
Ik heb hem geschrokken aangekeken en gezegd dat ik niet zo veel geld had en dat ik er even over na moest denken. Hij ging naast mij staan en voerde de druk op. Ik zou 5 minuten hebben om te beslissen en anders was het een gemiste kans enzovoorts. Ik heb hem aangekeken en gezegd dat ik honger had en tijdens het eten er eens goed over na zou denken.
Brigitte en ik zijn onmiddellijk naar het station gegaan om treinkaartjes te halen. Helaas, station al dicht. Wij balen! Tijdens het eten besloten wij om de wekker om 4 uur in de ochtend te zetten en dan zelf maar Machu Picchu regelen. En ja hoor! Het is ons gelukt. De treinreis naar boven is echt ontzettend mooi! Je rijdt parallel aan het water en je ziet de groene bergen. Ik kan het niet omschrijven. Het was zo ontzettend mooi! Google het en je vind prachtige foto's!

Wat ik al zei, het is duur, maar niet zo duur als die pisvlekken je in hostels, airports of wat voor andere "officiële" plekken proberen aan te smeren. Lees altijd goed je Lonely Planet door. Daar staat echt heel veel informatie in waar je echt wat aan hebt. Daarom zeg ik ook; het is je bijbel.

De dag na Machu Picchu vlogen wij weer terug naar Lima. Op het vliegveld even naar het loket van die betrouwbaar uitziende dame om te vragen of ze ons nog herkende. Helaas, ze was er niet. Dus wij naar de servicedesk van het vliegveld om een klacht in te dienen over de balie van die betrouwbare dame. Zij vertelden ons dat zij voor hotelovernachtingen was. Ja duidelijk, ze klust dus bij als looptrut voor illegale taxi's en licht elke toerist op zodra ze de kans krijgt.
De klacht werd serieus genomen en we kregen ons geld terug voor de taxi van twee dagen daarvoor. Netjes!

Nu hebben wij ons laatste avondje samen in Lima. Morgen gaat Brigitte naar huis en ga ik alleen verder.

Buenos Aires here I come!