Bange poeperd Sil

Nadat ik besloten had om een paar maandjes met Geert te gaan zeilen had ik allemaal eventuele toekomstige "probleempjes" bedacht. Zoals; zijn we wel op tijd terug in Nederland? wat als we heel erg slecht weer krijgen? wat als de boot stuk gaat? wat als ik na een maand knettergek van Geert word omdat we samen op een paar vierkante meter 24/7 zitten? Zo kan ik er nog wel een paar noemen.
Wat ik nooit bedacht had is dat ik anderhalve dag af zou stappen zodat Geert met vrienden de boot door de Duitse Bocht (Noordzee) naar Nederland zou varen en ik dan weer op zou stappen.
Ik had in mijn eerste verhaaltje al verteld dat Geert en ik precies op het verkeerde moment op de verkeerde plek bij Vlieland waren. Ik had daar toch wel een klein traumatje opgelopen. Krijg ik geen PTSS door mijn werk dan krijg ik het wel door die zeilavonturen.
Zo kwam er in Zweden nog eentje bij en om het af te maken in Denemarken ook. De boot is echt perfect. In Geert heb ik ook alle vertrouwen maar in mijzelf. GEEN! In een situatie dat je van een lekker briesje naar 32 knopen gaat, nee dat trek ik slecht. Zeker als ik alleen in de kuip zit en Geert aan het slapen is. Ik blijf handelen, ik bevries niet maar ik heb daar toch echt te weinig ervaring in. Ik ben tijdens mijn vakanties, dat zijn er niet zo veel, hehe, nog nooit bang geweest. Niet zoals dit.
De keus was makkelijk gemaakt. Zo een beetje alle vrienden van Geert zeilen dus genoeg die naar Duitsland willen komen om op te stappen. Gelukkig waren er twee die ook al op korte termijn konden.
Echter hoe krijg je twee Amsterdammers (lees: zonder auto) in Duitsland? Pak mijn reservesleutel uit ons huis en kom met mijn auto. Maar wat als de buren onze huissleutel kwijt zijn? Dus ik mijn vader gebeld. Ik ben hem zo dankbaar. Hij heeft de twee afgezet bij Geert en mij mee terug genomen naar Nederland. Anderhalve dag later heeft hij mij weer in Harlingen afgezet bij Geert. Pa, ik ben je heel dankbaar!

Dus wat heb ik geleerd tot nu toe? Ik ben een echte havenzeiler. (Totdat ik meer ervaring op zee heb opgedaan) Ik hoef geen dagenlange tochten te maken voordat ik weer voet op vaste land zet. Ik vind het wel gezellig in de haven. Steigerborreltjes, praatjes met anderen, je kunt je er vast wel een voorstelling van maken.

Er zijn allemaal verschillende appjes die de wind voorspellen. Zo heb ik oa Windfinder, Wereldradar en Windy. En altijd klopt er geen houtje touwtje van. Je hebt een indicatie maar je moet op de maximum wind altijd minimaal 5 knopen bij op tellen. En als je pech hebt? +20 knopen en golven van 2 meter.

Omdat we Stockholm niet gehaald hebben zijn we "maar" naar Kopenhagen gegaan. We lagen midden in hartje centrum. Geweldig! Op een avond zaten we wijntjes te drinken en hoorden allemaal sirenes en zagen blauwe lichten. Stonden er aan de overkant een paar brandweerauto's, ambulances en politie. Kennelijk lag er een (dronken) persoon in het water die er door de brandweer uitgevist werd via het bootje achter ons. Weg was mijn vakantie gevoel. Dit was een standaard weekendje Amsterdam ;-)

Ondanks dat de boot in perfecte staat is, gaat er altijd wel eens wat stuk. Niet alleen door eigen toedoen, ik noem een zonnepaneel die je vergeet in te klappen als je een box in vaart, om nog maar te zwijgen van niet drijvende belangrijke onderdelen die je (lees: Geert) laat vallen in het water, maar zo hadden we een keer in Zweden dat de motor niet meer startte. Waarschijnlijk slechte diesel getankt. Daar hebben we overigens nog een paar keer last van gehad. Ik natuurlijk in de stress, maar gelukkig kan Geert alles oplossen (tot nu toe) Er was er een monteur in de buurt dus die ook even laten kijken.
Bleek er een mini onderdeeltje stuk in de motor (een pinnetje voor in de stekker van een 15 aderige kabelboom waarin de verbinding van de relais van de startmotor zit) Nergens dat onderdeel te koop te vinden maar nogal essentieel als je terug naar NL wil. Dus wij op pad. Heel de stad door op onze stepjes. Uiteindelijk zijn we een Volvo dealer binnengewandeld. (Mooie wagens en zoveel goedkoper dan bij ons) Uiterst vriendelijk personeel. Een medewerker had een, zoals hij het zelf noemde, een magicbox. Daar had hij echt gelijk in. Hij had bijna hetzelfde onderdeel! We mochten hem zelfs gratis meenemen. Hij paste ook nog eens en de motor starte warempel. Het is dat we vroeg vertrokken en we niet de kans hadden om de man nog een keer te bedanken maar god, wat ben ik hem dankbaar. Wie goed doet, goed ontmoet.
Mijn droomauto is nog steeds een Audi RS6. Maar omdat de mensen bij deze Volvo dealer zo vriendelijk waren wil ik de Volvo V60 Polar in overweging nemen.

Wil ook nog even gezegd hebben dat dit zeilen op zee toch wel echt spannend is. Ik knijp hem stiekem soms toch echt wel. Ik vond mijzelf wel stoer eigenlijk. Durfde (bijna) alles wel. Ben zelden bang maar de afgelopen weken... ben ik stiekem toch wel een bange poeperd. Grappig om jezelf dan weer beter te leren kennen.
Of misschien had ik slechte karma. Ik had namelijk kort voor onze vakantie een vrijgezellenfeestje van Nadia. Alle meiden hadden vragen bedacht die we in een leuke quiz omtoverden. Omdat Nadia's toekomstige man Kik ook fanatiek zeilt, maar Nadia voor geen miljoen euro in een zeilbootje te krijgen is (behalve het huwelijksbootje) had ik gevraagd met welke windkracht stapt Nadia wel in?

Zo had ik vorige week een "nieuw" momentje. We voeren een haven uit waarbij je echt de boeien moet volgen want naast de boeien is een ondiepte. Wat denk je?! Ik sta natuurlijk weer aan het roer, dan gaat het altijd mis zou je denken. Valt de motor uit. Eerste wat ik dacht "Sil wat heb je nu weer gesloopt?!" Geert probeert de motor weer te starten maar die is er echt mee opgehouden. (Achteraf weer die slechte diesel maar dat wisten we toen nog niet) Gezien de smalle vaargeul en de ondieptes (lees: rotsen) roep ik dat Geert snel de zeilen moet hijsen. Er stond gelukkig wat wind en als de zeilen gehesen zijn ben je tenminste niet stuurloos. We waren gelukkig rap de geul uit en Geert kon op zoek naar het probleem in de motor. Geert kwam met het idee om even onder de boot te kijken. Dus even een wetsuitje aan en plons. Nou dat dacht ik even niet. Van alles passeerde de revue en ik begon hem toch echt te knijpen achter het stuurwiel. Zeilend een haven binnenvaren is al not done, maar in Zweden wil je het gewoon niet! Ik had kennelijk zoveel stress dat ik toch even Geert riep of hij het roer wilde overnemen zodat ik even naar het toilet kon. Ik had gewoon buikpijn. Lekker joh, die spuitpoep. Ik vind dat zo een leuk woord.
Maar goed, terug naar het verhaal. Geert is zijn motor nagelopen en wat bleek; de monteur van een paar dagen ervoor was vergeten een moertje vast te maken en aan te draaien. Het was het moertje van de diesel-opvoerpomp en zonder diesel doet die motor natuurlijk ham&eggs. Gelukkig is er niets stuk en start de motor weer wanneer wij weer willen. Bovendien blijft die ook lopen ;-) en wij dus varen.

Over vieze dingen gesproken. Vrouwen onder elkaar, ongesteld zijn is sowieso al irritant maar zeezeilen in een klotsbak op een voordewindse koers is nog erger. Je tampon verwisselen in een rijdende touringbus is al shit, maar in die klotsbak keer drie en je hebt een idee.

Mijn idee van Zweden was altijd dat ze zo van hun 'personal space' zijn. Ik denk dat dat idee nog wel klopt alleen wat ik dan zo grappig vind is dat ze hier gezellig samen onder de douche staan. In de havens heb je, net als op campings, toiletgebouwen. Ja de mannen en vrouwen zijn gescheiden maar dat is dan ook het enige wat gescheiden is. Als je mazzel hebt zit er tussen de douches wel een schotje maar meestal is die van doorzichtig plastic. Dus privacy heb je dan nog steeds niet. Met andere woorden; het is gezellig onder de douche.

Inmiddels zijn we al dik over de helft van onze trip. We zijn nog steeds in leven. De boot drijft ook nog en onze relatie houdt nog steeds stand. Sterker nog, misschien wordt die nog wel mooier. Voor zover dat kan. Hehe. We zitten 24/7 op elkaars lip. Oke behalve op die douche bezoekjes na. Dan ben ik even gezellig met een paar andere vrouwen (in m'n blote kont) aan het douchen.
Om nu te zeggen dat dit de ultieme relatietest te noemen vind ik ook weer zo wat. Daar vind ik twee maanden dan weer veel te kort voor. Maar ik vind wel dat het een goede test is. En Geertje, die slaagt met vlag en wimpel.

Maar eigenlijk kan ik deze nog niet posten want met nog een week te gaan moet je niet te vroeg juichen.