Vietnam

De wereld is klein.

Jaja ik ben weer in mijn eentje op pad. Het begon alleen een beetje klote. Een paar dagen voor vertrek voelde ik mij grieperig. Mijn onbetaalde verlof was al ingegaan en ik had er flink de balen in. Maarja wat doe je dan? Gewoon niet met het vliegtuig mee gaan? Voor deze Silly niet echt een optie. Gewoon gaan met die banaan. Waarom thuis uitzieken als dat ook in Vietnam kan?!

Oke ik geef eerlijk toe, de vlucht was ronduit kut!
Hoesten, proesten en geen biertje kunnen drinken.

Wat ik al zei; de wereld is klein, zo klein dat een collega van mij bij mij in het vliegtuig zat. Dus wij zaten naast elkaar, geregeld door het fijne personeel van de KLM. (Nee ik werk nog steeds niet voor de KLM en maak ook geen reclame voor ze en nee ik krijg ook geen korting bij ze)
Ondanks dat het heel gezellig was met Janneke en zij heel lief voor mij was, was het vliegen ronduit kut. Ziek zijn en zo lang in het vliegtuig moeten zitten is niet leuk. Vakantie of niet.

We kwamen aan in Ho Chi Minh City (vroeger Saigon) en daar scheidden Jannekes en mijn weg. Ik was van plan om direct naar mijn hostel te gaan en daar de komende dagen in bed te blijven liggen. Maarja, het bloed kruipt dan waar het niet gaan kan.... Als je eenmaal op reis bent, met mensen aan de praat bent, dan blijf je niet op bed liggen.
Ik kreeg er energie van en besliste na twee dagen Ho Chi Minh om naar het strand te gaan in Mui Ne. De bus deed er maar 5 uur over. Ook deze bus had WiFi dus ik kon mijn mama laten weten dat alles goed met mij ging.

Natuurlijk een dikke leugen want mijn hoofd barste uit elkaar van de ellende en ik had in mijn handbagage geen pijnstillers meer. Gelukkig raakte ik aan de praat met een Rotterdamse en stond zij twee paracetamolletjes aan mij af.

Eenmaal aangekomen bij het strand direct ingecheckt in m'n hostel, rondje gelopen over het terrein, jaja, hostel zit direct aan de zee, en naar bed gegaan. En maar hopen dat de hoofdpijn weg zou gaan. In de avond kreeg ik nog twee Australische pilletjes van een Aussie dus die ook maar geslikt. Alles om weer beter te worden!

Reisschema; NIET.

Sil; wat is dat, een reisschema?
Leef met de dag. Doe waar je zin in hebt, wanneer je wil en hoe je wil.
Wil je toch een reisschema? Dan zal ik er eentje voor je plannen. Komt ie:
0: geboren
25: trouwen
26: baby
28: baby 2
30: baby 3
40: midlife crisis
55: word je opa/oma
80: dood of je hebt nog een paar jaar (als je mazzel hebt) tenminste, als je nog wil leven op die leeftijd.

Maar een ding is zeker. Dood ga je toch wel. En over mijn reis? Eind april ben ik weer terug. Ik heb mijn date met de KLM in Bangkok, Thailand.